İnsan kıyafetlerle ehlileşmiş, kitaplarla entelektüel, şarkılarla dansçı, şiirlerle şair; bir özür ile günahsız. Elini koyduğu yerlere saçılır parmak izleri. Sonsuza kadar bir toz parçası, uçuşur ülkelerce. Çağlayan gözyaşları diplerindeki deniz kenarlarında geç kaldığı teklif ve kutlamalar.İnsan sürekli güvenilir sanılmış ama en sahtekar kahramanı birkaç perdeli bir oyunun. Soğuk metal bir levhaymış insanın beyni artık. Hayalleri de planları da, bir kış akşamı ara sokakta ot satan birkaç siyahiye koşarken yağmur suyu gibi akıp gitmiş mazgallar arasına. İnsan, birine çarpmakla uçuruma yuvarlanmak arasında kalmış tutmayan bir fren.Düştüm diye değil, başkası görmesin isteğiyle kendine el uzatanı görmezden gelmiş insan. Zaman yerinde durur mu?-geçerken iyileştirir ya da unutturur mu? İnsan, tüm unutursun denilenleri hatırlamış.Kiminin inandığı dinin cehennemi varmış, kimi köprülerden vicdanı rahat geçerse huzuru bulur kimi maalesef tekrar tekrar hayata dönermiş.İnsan doyumsuz, insan geç kalan, israf eden, elinden kayıp gideni tutamayacak bir çocuk-muş.Bazı cümlelerin ağırlığı insanın kalbine çöker, su üstüne çıkamayan insan dipten başta gidecek yer bulamazmış. Gözlerini açsa güneşi görür ama insan bir türlü karanlık sevdasından vazgeçemezmiş. Parmak uçlarına damlayan kırmızı erimiş mum asla yanmaktan vazgeçmez, bazı günlerden sonra insan hep yarım kalırmış.Düşmekte olduğu için değil, düşmeye aşık olduğu için kaçarmış uçmaktan.Bulutlara bir kez dokunurmuş her insan.Ama çok azı bulutları da yeryüzüne indirecek güçteymiş.Mesafe azsa çok severmiş, mesafeler arttıkça unutur gidermiş herkesi. Sırlarına takılıp tökezlediğinde karanlık bir köşeyi döner, köşe başında kendine rastlar, nefesi bir saniye kilitlenir ama oraya ait olmasa da oralı olurmuş insan.
M.E
0 Comments
|
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|