Kocaman ve genişlemekte olan ve yeterince korkunç karanlığın ortasında,
Duvara tablo asmışız gibi dikiliyoruz zemin üzerinde. Kendi etrafımızda dönerek mevsimlerle ilgisi olmayan,gece gündüzü umursamayan sebepler doğuruyoruz. Bu kez de dünya ölmeye başlamış Sanki tamamen kirpiklerinin gözyaşlarını tutamamasından kaynaklanıyor her şey. Bu kırmızının en sevdiğim tonu, bu kez yağmurdan sonra gökte değil. Bu kez senin yüzünde ve benim hayal gücümün çok ötesinde kalan bi kırmızı. Kolonların yerden anlamsızca yükselmesi gibi yeşil ve kalabalık bir parkta yükseliyor sen-ben unsuru. Her gün mutlaka makul bi topluluğun zamanını harcadığı yerlerde kendimizi kaybettikçe birbirimiz olmuşuz ve bunun sebebi de sensin. Amacı kötü olan iyi insanlardan inşa ettiğimiz senelik şeylerin altında kala kala üste çıkmayı öğrendik, Ve bu defa kendi söktüklerini dikemeyen insanlar olmaya hiç gerek yok. Çok fazla sıradan ve çok fazla algımız ötesinde kalan şeyin arasında bekliyoruz başımıza gelecekleri. Gelecek. Hem en büyük endişemiz geleceğimiz, hem de en büyük mutluluk. Ne kadar harikadır, Birisiyle sessiz olabilmek. if I had a world of my own, everything would be nonsense. We both love unlogical. We both have war, inside us. Not against each other. M.
0 Comments
|
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|