When you take a look at your life, the life you've been having since you first recognized yourself, you see that you actually have not seen not even half of the possible things human kind can do.Luckly , you can always guess.Possibilities, expectations, presumptions and all of these are giving you some senses you keep inside and you feel what's right/wrong.In your head, there is another world as in the books and the movies that are popular nowadays.It is not just you are imagining or dreaming according to what your aim is, it is also your brain works in a way you can't just stop making plans.and if you make plans, you've gotta predict.you dont always necessarily have to be correct on your predictions but for relieving what's inside you.
Not easy.not always fun. but you know, you need time to get used to things and you always gonna. and you know, it is definitely irritating to be the person adapts the latest. despite all, when they like you, they like you. they dont like the title you have at that moment, they dont like what your successes are in the life, they dont like how you look: they like the way you think and the way you are. It is worth it. I dont have a better explanation but this is as detailed as it can get and the best of mine. you is the most important thing. Melis Erdoğan
0 Comments
Cok fazla morarmis kollari gecen geceden kalma kavgadan dolayi.adamin siddet uygulamasina tepkiler ancak kanit gosterebildikleri yerlerde ortaya ciktigi icin kollarini kendisi morartmis.bana anlatti.once cok garip geldi , hatta delice ve evet bana da bir seylerin delice gelebiliyor olmasi beni biraz da afallatmisti ama sonra aradan uzun zaman gecince fark ettim meger cok hakliymis.her seye ses yukseltmek icin ihtiyacimiz olan tek sey kanit.insan sevgisini, guvenini, umudunu kagit uzerinde gosterebilse herkes inanir ama kimse betimlemelerle ilerlemek istemez.mesela benim resim ogretmenim.bize her zaman yuruyus yapip etrafimizdaki objelerden ilham edinmemizi ogutler.onumuze dergiler birakir aklimiza yaratici fikirler gelsin diye.ve ben her defasinda acar muzik dinlerim.dinledikten sonra kendimi ozel hissettiren o duyguya tutunup oyle cizerim.oyle yazar oyle dans eder hatta oyle konusurum insanlarla.ve her defasinda projelerimi okulun duvarina asar.ama bilmiyor ki onun kurallarina karsi gelerek oynadim oyunlari.iste adam da bilmiyor.adam neyi ne kadar neresinden acittigindan bi'haber.goremedigi seyleri inkar ediyor.hatta oyle ki, inkar etmek icin dusunse gorecek korkusuyla inkar etmeye bile yeltenmiyor.kisaca korkuyor iste.herkes oyle degil mi.ne korkular var insanlarin kafalarinda her dakika.kadin kollarina morluklari yerlestirdigi zaman destek aliyor arkadaslarindan.insanlar ancak o zaman adamin haksiz oldugunu goruyor.ve isin garibi de su, adam kadina fiziksel zarar vermediginden emin olsa bile bir sure sonra o da inanmaya basliyor.icten ice.bir sure sonra bekledigi tek seyin zamanin gecmesi oldugunu fark ediyor.inanmadigi seylere merak duyuyor.bunlar psikoloji oyunlari.psikoloji kadar zevkli bir sey yok.ama soz konusu iki insan arasindaki mesafe olunca psikoloji pek eglenceli olmuyor.daha cok uzucu.eserinizi alip duvarlara da asamiyorsunuz.hayal kuruyorsunuz onun yerine.yine somut olmayan seylerle oldukca somut gelecekler planliyorsunuz.cesursunuz.korkak seviyorsunuz.korkak da sizi seviyor.ama buraya yazmak kolay.okumasi da cok basit degil mi?
Otobuslerde ters oturun.gideceginiz yolu degil sectiginiz yolu izleyin mesela, oylesi daha guzel. Melis Erdoğan kafamin cok dolu oldugunu ustunde hissettigim agirliktan,
sabaha dogru saat 4te, ertesi gunden fena kalma bir sekilde hem de raki olmaksizin beynimin kurgusal kivrimlarinda kaybolarak resmen cumle bitirme arzumu bastan kaybettirmis, ve hatta bir seyleri bitirmiyim diye her seferinde onlardan kacan beni bu benim son bitirmeyisim olacak diye kendime soz verdirterek... anlasilmamis olma korkum var benim. insan korkum var. gecen gece kayboldum ben. koskoca ulkede gece vakti kayboldum cebimde bes kurussuz ve arama yapamayan bi telefonla. karsimda adamlar cumlelerini bitiremedi. mesela eminim cocuklarina seni affettim diyemediler, firsatlari olmayacak. ya da yemege yetisemediler iste. bende aglama korkusu var. her aglamadigim an boyle cigerlerime dolup beynime cikiyor sanki, sanki orda oyle kalakaliyorlar. oraya beton olmus gibi. orda oldugunu unuttugum her dert icin en cok 5 dakika mutlu olma hakkim oluyor. sonra kafamdaki o her seyi icime saklamislik deli gibi artiyor sonra dramatiklesiyorum ama kendime abartiyorum her seyi ama sirf kendime sadece kendi kendime yalan soyluyorum. sabaha dogru 4te herkes uyurken ben uyuyamiyorum. aminakoydugumun dunyasinda. iyi uyuyun. Melis Erdoğan |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|