Biraz gevşe, rahatla, nefesini topla ve bırak artık şu kafandakileri.
Bırakamıyorsan da görmez gibi yap? -Yapamaz mısın; e ama hani sen neler neler başarırdın? Bu yol biraz uzun; kıvrımları sayıca fazla, matematik yönünden dar açılı, normal biri için fazla sıkıcı. Bu yolda ayaklarına değil göğe bakarak yürümen şart. Yolda belirsiz yerlerde durup çiçeklerden bir taç yapmaya başlayacağız. Yolu bitirdiğimizde tacın da tamamlanmış olmasını hedefleyeceğiz ama büyük ihtimalle öyle olmayacak. Yanımıza bir termos kahve de alıp nehrin kenarındaki çiçeklerin orada birkaç dakika fazla meşgul olacağız. Ama sakinle, gel bi kendine, muhakkak bir yere varacağız. Bu yol boyunca bana istediğini anlatıp istediğini sorabilirsin. Tüm yol boyunca birbirimize asla çirkinleşmeyeceğiz. O gündelik, ufak, gerekli ve sözde acıtmayan yalanlara sarılmayacağız. Kendimizi otomatiğe alıp geçirdiğimiz vakti hiçbir şeyi fark edemeden harcamayacağız. Ağzımızdan her çıkandan, yapmamız gerekip de yapamadıklarımızdan, o yanlış zamanlarda nasıl da doğru cümleleri bulamaz olmaktan söz edeceğiz. Yaşımız kaç, adımınız ne, yerimiz nerde, ihtiyacımız ne hep arkada bırakacağız. Hakkında en çok sustuklarımızdan konuşabilmek için başta çok uzun bir süre susacağız. Kimin hangi nefesi çekerken bir cümleye başlayacağına dair birçok tahminde bulunacağız. Bazen böyle oyunlarda kaybolup, çoğu kez bunların sadece oyun olduğunu hatırlayıp kontrolü tekrar ele alacağız. -Hangimiz? Sakin ol, bütün yol boyunca olmak istediğin herkes olabileceksin. Belki varmak istediğimiz noktaya ulaşınca kendini çok seveceksin. Belki tekrar bir yürüyüş yapmayı isteyip, bir termos çay koyacaksın bu kez çantaya. Sonrası ne olursa olsun, merak etme, bu yol boyunca kimse seni yargılamayacak. Ama en çok da sözde seni savunan, yanında durur gibi yapanlar seni yargılamayacak. En çok da yüzüne güldüğünü arkasını döner dönmez unutanlar yargılamayacak. Çünkü tüm yol, herkes ve onları hayatında koyduğun yerlerin hepsi aynı derecede önemsizleşecek. Bir şarkı açacağız birazdan, yolun başında. Bu şarkıyı sürekli sürekli dinlemek isteyeceğiz. Şarkı artık bize aitmiş gibi hissetmeye başladığımızda kapatıp tam da burdan başlayacağız konuşmaya. Bir bir sökülecek kimin diktiği belli olmayan dikişlerimiz. İnsan şeklinde bir yırtıcı çıkacak maskemizin ardından. Ona gerçekten şekil vermeden, kenar ve köşelerinin kimseye batmadığını görmeden de dikmeyeceğiz geri. Bunları hiç yapmadığımız senelik yolculukların ardından kalbini kırdıklarımızla üzüldük diye, ya da yaptıksa da bir türlü de doğru bir iş başaramamış gibi hissettiğimiz için, bu kez tüm öğrendiklerimizi baştan, doğru bir şekilde uygulayacağız. ve hayır, her şeyi doğru öğrenmedik. Her şeyi öğrenmedik ve öğrendiklerimizin bazıları çok yanlış. Ama deneye deneye eleyeceğiz ve istediğimiz her şeyi özgürce deneyeceğiz. Çünkü burdan sonrası artık seyahatimiz olacak. Kaybolur gibi yolumuzu bulmaya çalıştığımız yollar geride artık. Burdan sonrasına canımız hangi duygudan ne kadar isterse o kadarını yaşayarak devam edeceğiz. Ama açık, dürüst, kendimiz ve insaflı olmaktan bıkmadan yapacağız tüm bunları. Belki fiziksel tek yükümüz termos olacak ama soyut yüklerimizden de yorulup mola verdiğimiz olacak. Bu yolculuk ne kadar sürecek, hep eğlenceli mi geçecek, yolda kimse rastlayacağız hiç bilmiyorum. Ama sakin ol, nefes al, bırak artık kafanın içinde kalıp da gerçeğe dökülemeyen her şeyi. At artık yola bir adım, ya da bekle yol arkadaşını. Melis Erdogan
0 Comments
|
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|