Elini çek gözlerimin önünden dünyamı kapatıyorsun.istersen olduğun gibi kal ama olduğun her yerde kalmaya çalışmaktan vaz geç artık.yalnızca sen değilsin ayakları alışılmışlığa sürüklenen.çek ellerini ellerimden, insan bazen sınırlarını da görmek ister.ben bazen sınırladıklarını inkar edip sonumun olmadığı yerlere gözlerimi dikmek istiyorum.sen ve senin belirsiz hayatın bu hikayenin esas konusu bu gece.insan bazen kendi romanının kahramanı olamıyor. M.E
0 Comments
go out with your full dress and heels.
let your inner romanticism be out, standing for you, and allow your mind take care of something that is not that romantic. because romantic is not what you always have it is hidden in the very detail of your and your lover's existence. hidden is hard. and stay away from hard. nobody analyzes your reactions let it be. each has his past shut in him like the leaves of a book known to him by his heart, and his friends can only read the title. Pamuk ipliğinden tarlalarla geçimi sağlayan aileler sonunda kendilerini o ipe asarmış. Tüm kirlilerle birlikte yıkanan geçmiş,gereken beyazlığa ulaşamayınca o yıl verim alınmazmış. Pazar boş kalır, hasat zamanı hiç gelmezmiş. Sonunda başka işe yönelirmiş tüm aile. Ama yönelmek zorunda olduğumdan mı bu yeni hayatı seviyorum yoksa sadece seviyor muyum ? sorusuna cevap bulamazlarmış. Büyük çocuk, kendini en kötü ihtimallere hazırlamaktan iyi olanları kaçırmış hep. Ortanca kız, sürekli fırsat yaratmış ama kabuğundan çıkamadığı hissini atamamış içinden. Anne ve baba artık nereye tutunduklarını bilmeden bir arada kalıyorlarmış. En küçük çocuk ise hiçbir şey yapmazmış. Hiçbir şey. Kimse anlamazmış hatta bazı şeyler cidden çok saçma görünürmüş insanlara. ve gün sonunda herkes kendi pamuk ipliğinden ailesine döner ve kendi belirsizliğinde düşlermiş daha güzel bir hayatı. Daha güzel bir hayat,ne kadar veya neresinden düzelirse düzelsin asla insanın kendi hayatı olamazmış. Ona sorsan başkasınınki, başkasına sorsan onunki en güzel hayatmış. Bir yerlerden yola çıkıp sürekli başlangıçlar biriktiren ama son'lar konusunda başarısı olmayan insanlarmış bahsettiklerim. Heyecanla eşyalarını bavula koyup yeni gittiği yerlerden sıkıntılar edinen ve başka valizlere başka şeyler yükleyip başka yerlere kaçanlar. Yani dünyada verimlilik ne kadar çok olursa olsun, Herkesin kendi dünyası verimsizmiş. Ne çabalamış ne insanlara tam ve sarsılmaz bi şekilde güvenebilmişiz. eksik kaldığımız ufacık bir nokta var ve bir türlü dolduramıyoruz hayallerle. M. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|