Uykularında acı çekiyorlar.Uyandıklarında da.
Saçların öyle uzamış ki, omzundaki yük yetmiyormuş gibi, nasıl görmezden geliyorsun onca hüznü. Ah O kadar çoklar ki.O kadar çok ve her yerde. Deniz tiplerinde, bulut üstlerinde, çakmak taşlarında, eski bir kareli gömlekte, bir ranzanın alttaki yatağında, bir gitarın kopan telinde, sahil kenarında bir kafede, okul kantininde bir bekleyişte, eve götürülen hayal kırıklığında, defter aralarında, ani karşılaşmalarda, anne gülümseyişinde Bir çiçek kopuyor, için de. Bir ağacı kesiyorlar, acıyorsun. Bir çocuk ölüyor, sen de ölüyorsun. Doğru düzgün bir kadın olabilmek için imkanın olmayan şeylere atlıyorsun, engellere çarpıp kırılıyor kalbin. Ve yol üzerindeki her üzüntüye ortak oluyorsun. Yanından geçip gidesi olan her üzüntüye. Bir parçanı bırakıyorsun dokunduğun her yerde. ve o kadar imkansız ki tüm bunları asıl hissettiğin haliyle açıklayabilmek. Ben hala kimsenin gurur duymadığı taraflarımı sevmeye çalışıyorum. Melis.
0 Comments
ve ben o adamın yalnızlığını öptüm.Böyle bitti bir gece.Bir başlangıç aramaktan yorulmuş kalmışız ve bitişlerin güzelliğini görememeye başlamışız.Nasıl da yaşlanmışız 20mizde.O sokakta millete bakar da eleştirir insanları yüzünden nasıl ister istemez etek boylarımızı çekiştirmişiz.Rahat yürümeyi bırak, baktığımız yerlerde zamanlama kahretsin yanlış şeyler durursa gözlerimize bile lanet olsun-muş.Kafam o gece yine beş kez ağrıyordu.İlaçları da sevmiyorum.İntiharı hatırlatıyorlar.Hiç ağrı kesici almadım.Hem de içtim
içtim tüm geçmişim bugüne ve geleceğe karışana kadar Sokaktaki herkes birbirine karışana, sesleri anlamsızlaşana ve herkesin herkes için eşit anlam ifade ettiği o ana kadar içtim. Ellerim de üşümedi,titremedi- Hatta ellerim hiç böyle özgür olmadı rüzgarın elini tutarken. Ben de üzüldüm Ben de üzülüyorum geçmiş zamanlı şeylere.Hayatına bakmıyor herkes.Biliyorsun.Sen de bakamadın, ben de. Ama kendimize iyi bakma zamanı. Böyle giderse olduğumuz yerde sayacak,etek boylarımızla anılacak,herkesin kölesi olmuş olacağız. Hiçbir şey hatırlamamak isterdim. Ama hatırlıyorum. ve nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum biliyorsan cevabını yüksek sesle söyle belki duyarım,belki dinlediğim bir ana denk gelirsin. Şanslıysak -mış hayır.Şansımızı da hayatımızın boka batan kısımlarını da sevelim. Ben deniyorum. Eskisinden de fazla Sen de ısınacaksın. Bu kez kendini yakmadan. Melis Erdogan. |
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|