Bi yatak odasinin penceresinden asagiya sarkiyor.daha once gormedigi bi evde, gormedigi bir sokaga, tedirgin bile olmadan.okul, ev, is, kardesleri..hepsi arkasinda ve nereye giderse gitsin donecegi tek nokta orasi.ama yine de bir yanlislik var bu iste.bir yerlerde bir seyler dengesiz.acaba hayat mi bu diye dusunup felsefe okumustu 2 sene once ve bu isleri daha karisik hale getirdi.simdi daha fazlasini biliyor, ve bunu maalesef felsefecilerden degil onlarin hatalarindan ogrendi.sonucta hepimizin kendi dusunceleri ve aciklamalari ve inandigi seylere cok mantikli yuruttugu tezleri yok mu?yani annem geceleri uyumadan 5sn once gozlerini kapatip dedemin onu okuldan aldigi, kariyerine son verdigi o igrenc gunu hatirliyor ama yine sabahki konu bu ailenin gecim sikintisi oluyor.dengesizlik bu degil mi?hem kendi icimizde var olmayi ogreniyorken hem de nasil baskalarina degdirebiliriz bu varoluslari?en iyisi dusunmemek diyor yatak odasinin kapisinda dikilen bir golge.sesi dun gece tanismislik tasiyor.hakli.haklisin diyor.en iyisini yapabiliyor olsak burda olur muydum peki?
olmazdin. hayatinin buyuk kisminda pencerelerden disari bakiyor.bilinmedik odalarin pencerelerinden, bambaska hayatlarin kendini tekrar ettigi yerin tam ortasindan.ve illa ki biri cikip dusunme diyor, dusunmezsen daha kolay.pencereden bakarken tek dusundugu pencere kenarina kazinmis bir harf olsa da boyle diyor insanlar.bildiklerini saniyor, daha karmasik olana surukluyorlar.bu yuzden kalamiyor.kaldigi her yerden tiksindigi icin ve hepsini bir oncekinden daha cok acitmak icin.aci.aci hissedilmek ister ve aci hissedilebilen tek sey.ask hayatlari yolundaysa ayrilana kadar mutluluklarin degerini bilmezler.paralari varsa yoksullugu tadana kadar musrif olmamak adina bir atilimlari yoktur.gorebildigi tek sey aci aslinda.bir de bir agac.uzun, birkac dali kirilmis ama hala yesil.belki de benim kadar rahat olup hicbir seye deger vermemelisin diyor kapi esigindeki ayni golge. rahat olmak. mezhep genisligi. uzay. limit yok. senin kadar rahat olsam,hicbir seyi umursamasam, her gece icip bazen muzik yapip bazen yazarlardan konussam,entelektuel olsam ve herkese hicmis gibi davransam.diyor. golge sessiz. guluyor ve devam ediyor. o zaman kendim mi olurdum yoksa ruzgar nereye eserse oraya ucan bir torba mi? sanirim bu kez de icinde inci saklayan deniz kabuklari masalina yakismadi olanlar. ama zaten hali de yok. artik zaten hali de yok. m.e
0 Comments
|
Melis Erdoğan
Bu blogta yer alan her yazı, içerikte aksi belirtilmedikçe (alıntı vb.) blog yazarına aittir. dontfinishanyht©Copyright Tüm Yazılar
February 2024
|